معاملات خرید و فروش در فارکس (Long & Short Position)

درک اصول اولیه بازار در معاملات فارکس برای همه معامله گران مبتدی ضروری است. گرفتن یک پوزیشن لانگ (خرید) و یا شرت (فروش) به این بستگی دارد که معامله گر فکر می کند که ارزش ارز نسبت به ارز دیگر افزایش پیدا می‌کند و یا کاهش می یابد. به بیان ساده، وقتی معامله‌گری فکر می‌کند که یک ارز افزایش می‌یابد، ارز اصلی را معامله لانگ می‌گیرد و هنگامیکه معامله‌گر انتظار دارد ارزش ارز کاهش یابد، ارز اصلی را به اصطلاح شرت می‌گیرد.

موقعیت (پوزیشن) در معاملات فارکس چیست؟

موقعیت یا پوزیشن در فارکس مقدار ارزی است که در مالکیت یک فرد یا نهادی است که پس از آن در معرض حرکات ارز در برابر سایر ارزها قرار دارد. پوزیشن می تواند فروش (کوتاه) یا خرید (بلند) باشد.

معامله گران می توانند در جفت ارزهای مختلف موقعیت داشته باشند. اگر انتظار داشته باشند قیمت ارز افزایش یابد، می توانند پوزیشن لانگ بگیرند. اندازه موقعیتی که آنها می گیرند به نیازهای حقوق صاحبان سهام و حاشیه حساب آنها بستگی دارد. مهم است که معامله گران از مقدار مناسبی از اهرم استفاده کنند.

داشتن یک پوزیشن بلند یا کوتاه در فارکس به چه معناست؟

داشتن یک موقعیت لانگ یا شرت در فارکس به معنای پیش‌بینی بر روی یک جفت ارز برای بالا رفتن یا کاهش ارزش است. موقعیت خرید یا فروش، اساسی ترین جنبه تعامل با بازارها است. وقتی یک معامله گر پوزیشن لانگ می‌گیرد، تراز سرمایه گذاری مثبتی در دارایی خواهد داشت. زمانی که پوزیشن شرت بگیرد، تراز سرمایه گذاری منفی خواهد داشت، با این امید که دارایی کاهش یابد تا بتوان آن را با قیمت پایین تری در آینده بخرد.

موقعیت خرید یا لانگ چیست و چه زمانی باید آن را معامله کرد؟

موقعیت خرید، معامله‌ای است که در آن معامله‌گر انتظار دارد که ابزار اصلی افزایش یابد. به عنوان مثال، هنگامی که یک معامله گر یک سفارش خرید را اجرا می کند، در ابزار پایه ای که خریده است، یعنی USD/JPY، موقعیت خرید دارد. در اینجا آنها انتظار دارند که دلار آمریکا در برابر ین ژاپن افزایش پیدا کند.

برای مثال، معامله‌گری که با حجم دو لات در جفت ارز USD/JPY پوزیشن لانگ گرفته باشد، دارای موقعیت خرید دو لات به USD/JPY است. جفت ارز پایه USD/JPY است، پوزیشن لانگ است، و اندازه دو لات است. معامله گران برای ورود به موقعیت های خرید به دنبال سیگنال های خرید هستند. اندیکاتورها توسط معامله گران برای جستجوی سیگنال های خرید و فروش برای ورود به بازار استفاده می شوند.

مزیت بازار فارکس این است که 24 ساعته در 5 روز هفته بازار باز است. برخی از معامله گران ترجیح می دهند در طول جلسات معاملاتی اصلی مانند جلسه نیویورک، جلسه لندن و گاهی اوقات جلسه سیدنی و توکیو معامله کنند زیرا نقدینگی بیشتری وجود دارد.

موقعیت فروش یا شرت چیست و چه زمانی باید آن را معامله کرد؟

موقعیت فروش اساساً مخالف پوزیشن لانگ است. هنگامی که معامله گران وارد یک موقعیت فروش می شوند، انتظار دارند قیمت ارز پایه کاهش پیدا کند. شرت گرفتن یک ارز به معنای فروش ارز اصلی به این امید است که قیمت آن در آینده کاهش یابد و به معامله‌گر اجازه می‌دهد همان ارز را در تاریخ بعدی اما با قیمت پایین‌تر بازخرید کند. تفاوت بین قیمت فروش بالاتر و قیمت خرید پایین تر، سود است. برای مثال اگر معامله‌گری USD/JPY را پوزیشن شرت بگیرد، دلار را برای خرید ین می‌فروشد.

نتیجه گیری و کلام آخر

معامله گران برای ورود به پوزیشن های فروش به دنبال سیگنال های فروش هستند. یک سیگنال فروش رایج زمانی است که قیمت ارز پایه به سطح مقاومت برسد. سطح مقاومت، سطح قیمتی است که ارز پایه برای شکستن بالاتر از آن تلاش کرده است. برخی از معامله گران ترجیح می دهند فقط در طول جلسات معاملاتی اصلی معامله کنند، اگرچه اگر فرصتی پیش بیاید، معامله گران می توانند عملاً هر زمانی که بازار فارکس باز است، معامله خود را انجام دهند. از سوی دیگر، معامله‌گران برای ورود به پوزیشن‌های خرید یا لانگ، به دنبال چندین سیگنال برای انجام یک معامله معتبر هستند و به طور کلی، معامله‌گران برای ورود به پوزیشن لانگ به دنبال ترکیبی از الگوهای پرایس اکشنی (رفتار قیمتی) اندیکاتورها، الگوهای شمعی هستند تا تصمیم‌گیری بهتری در مورد ورود به بازار داشته باشند.